ኣይመንን እቲ ንእሽቶ ጀብሃን

ሓደ እዋን፡ ኣይመን ዝተባህለ ተባዕ ወዲ ነበረ። ኣይመን ንኩዕሶ እግሪ ኣዝዩ ይፈትዋ ነበረ። ሓንቲ ሓዳስ፡ ብርቅርቕ ትብል ቀጠልያ ኩዕሶ ነበረቶ። ሓደ መዓልቲ፡ ኣይመን ንሓዳስ ኩዕሶኡ ሒዙ ናብ ሜዳ ወጸ። ኣብኡ፡ ዓርኩ ሳሮን ጸንሓቶ። ሳሮን ክትስሕቕ ከላ፥ "እንቋዕ መጻእካ ኣይመን!" በለቶ። ኣይመን ድማ "እንሆ ሓዳስ ኩዕሶይ ርኣዪ!" በላ ብታሕጓስ። ኣይመን ንኩዕሶኡ ብሙሉእ ሓይሉ ረገጻ። ፉውው! እታ ኩዕሶ ልዕሊ'ቲ ነዊሕ ሓጹር በሪራ ኣብ ውሽጢ'ቲ ዓቢ ቆጥቋጥ ኣተወት። "ኦይ! ኩዕሶይ!" በለ ኣይመን። እቲ ቆጥቋጥ ጽልግልግ ዝበለን አስፈራሕን ይመስል ነበረ። ኣይመን ግን ተባዕ ስለ ዝኾነ "ክደልያ እየ!" በለ። ሳሮን ድማ ኢዱ ሒዛ፥ "ኣነ'ውን ምሳኻ ክመጽእ እየ፡ ኣይንፈርህን ኢና" በለቶ። ክልቲኦም ቀስ ኢሎም ናብቲ ቆጥቋጥ ኣተዉ። ኣብ መንጎ'ቲ ኣእዋም ክደልዩ ጀመሩ። ኩዕሶኦም ኣይረኸብዋን። ድሕሪኡ ግን ሓደ ድምጺ ሰምዑ። "ዊ... ዊ... ዊ..." ዝብል ልስሉስ ድምጺ። "እዚ እንታይ ድምጺ እዩ?" ኢላ ሳሮን ብሹሹዅታ ሓተተት። ተኸታቲሎም ነቲ ድምጺ ከዱ። ኣብ ትሕቲ ሓደ ዓቢ ቁጥቋጥ፡ ሓንቲ ንእሽቶ ቡችላ ረኣዩ! ትንቀጥቅጥን ፈሪሓን ነበረት። ኣይመን ብኡንብኡ ብዛዕባ ኩዕሶኡ ረሰዐ። ንቡችላ ኣዝዩ ሓዘነላ። "ኣይትፍርሒ ንእሽቶ ቡችላ" በላ ኣይመን ብለውሃት። ሳሮን ድማ ቀስ ኢላ ርእሳ ሓፍሓፈታ። እታ ቡችላ ድሕሪ ብዙሕ ምሕፍሓፍ፡ ጭራኣ ወጥወጥ ኣበለት። ኣይመን ካብ ጥርሙዙ ማይ ኣብ መኽደን ገይሩ ኣስተያ። እታ ቡችላ ማይ ምስ ሰተየት፡ ብታሕጓስ ናብኦም ጠግዐት። ሽዑ፡ ኣብ ድሕሪኣ እንታይ ከም ዝነበረ ረኣዩ። እታ ዝጠፍአት ቀጠልያ ኩዕሶ! እታ ቡችላ ኣብ ጥቓኣ ተደጊፋ ደቂሳ ነይራ። ኣይመንን ሳሮንን ኣዝዮም ተሓጎሱ። ንኩዕሶኦምን ንሓዳስ ዓርኮም ዝኾነት ቡችላን ሒዞም ካብቲ ቆጥቋጥ ወጹ። ንሓንቲ ፈሪሓ ዝነበረት ፍጥረት ምሕጋዝ፡ ካብ ዝጠፍአት ኩዕሶ ምርካብ ንላዕሊ ዓቢ ሓጎስ ከም ዝህብ ተረድኡ።